W centrum wsi znajduje się wolnostojący budynek drewniany, nakryty czterospadowym dachem, oszalowany deskami z drzewa, głównie iglastego, z dwuskrzydłowymi drzwiami.
W jego wnętrzu znajduje się dwukondygnacyjna, otynkowana kapliczka murowana, nakryta płaskim dachem zwieńczonym sygnaturą. Sygnatura i naroża dachu zwieńczone są ponadto pozłacanymi kulami. W górnej niszy znajduje się zachowana oryginalna barokowa polichromia przedstawiająca świętą rodzinę, nad którą widoczna jest gołębica. Jest to prawdopodobnie jedyna zachowana, oryginalna polichromia w tego typu obiekcie na Ziemi Kłodzkiej. Niszę o zaokrąglonym sklepieniu w dolnej części wypełnia współczesny obraz Matki Boskiej Częstochowskiej, a na dostawionym do cokołu kapliczki frontonie, po obydwu bokach umieszczono także współczesne, figuralne przedstawienia Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Całość tworzy swoisty ołtarzyk.
Konstrukcja kapliczki i zachowane elementy zdobnicze pozwalają datować jej powstanie na XVII – XVIII w. Z całą pewnością jest to najstarsza kapliczka w Wielisławiu. Z dokumentacji konserwatorskiej, przechowywanej w Wałbrzychu, wynika, że w trakcie inwentaryzacji kapliczki przeprowadzonej w 1975 r., obiekt był wówczas mocno zniszczony. W trakcie prac na ścianie północnej (za murowana kapliczką) od wewnątrz stwierdzono ślady polichromii, zaznaczono przy tym, że ta część oszalowania powstała najpóźniej
Z powstaniem obiektu związana jest legenda. Według zachowanych przekazów w miejscu tym miał stanąć kościół. Mieszkańcy zgromadzili tu nawet znaczne ilości drewna, które miało być wykorzystane jako budulec przy wznoszeniu świątyni. Kolejnego dnia miały rozpocząć się prace. Gdy nazajutrz mieszkańcy przybyli w to miejsce zauważyli, że całe drewno zniknęło, rozpoczęli więc poszukiwania. Wkrótce odnaleźli drewno na znajdującym się w centrum wsi wzgórzu. Uznali to za znak woli boskiej i wznieśli w tym miejscu kościół, który stoi tu aż po dziś dzień. W przekazach zachowały się dwie wersje tej legendy: jedna wiąże cud przeniesienia drewna z momentem powstania pierwotnego kościoła; druga z odbudową kościoła spalonego przez husytów w 1428 r.
W księdze ławniczej, znajdującej się w Archiwum Parafialnym, znajdują się odpisy XVI wiecznych dokumentów związane z zakupem gruntów, na których stoi dziś kapliczka do majątku kościelnego, a które w tym czasie nazywano „ogrodem Raschke”.